Daar ben ik weer!

Daar ben ik weer! Vandaag ben ik bij aan het komen van twee top weken met Stefanie en de rest van de familie en dus had ik alle tijd om weer even terug te blikken op de afgelopen weken.

Om weer opnieuw 90 dagen in China te mogen blijven, moest ik richting Hong Kong voor een Visa-run. Omdat ik al mijn vakantiedagen nodig heb voor wanneer de familie langs komt, kon ik alleen op zaterdag vertrekken richting Hong Kong. Omdat Marijn en ik een beetje laat waren met het boeken van een vliegticket, vertrokken we zaterdag 5 April pas om 18:15 van Pudong International Airport. Eenmaal geland in Hong Kong om 21:30 hebben we gauw contact gezocht met Frank en Rick, onze maatjes van school die hun stage daar gevestigd hebben. Ze gaven ons het adres door wat we aan de taxi chauffeur moesten laten zien. Na een ritje van om en nabij 45 minuten, kwamen we aan in hartje Hong Kong waar de jongens ons op zaten te wachten in cafe/bar/restaurant ‘’De …..’’? Ik heb geen idee hoe het daar heette haha. Nadat we daar ons eerste Coronaatje gepakt hadden en onze buik vol hadden gegeten met, naar horen zeggen, het beste stukje vlees van Hong Kong, zijn we het nachtleven gaan bezoeken. Wat een gezelligheid zeg! Het uitgaan hier is heel anders dan in Shanghai. Heel veel kleine barretjes aan elke kant van de straat, en vrijwel geen enkele Chinees. Het zijn vrijwel allemaal buitenlanders die daar rondlopen. Wat me ook trouwens ook opviel de eerste dag, is de velen Engelse invloeden hier in Hong Kong. Waar we in de taxi zagen dat het stuur rechts zat en dat ze aan de linkse kant rijden, zagen we in de stad de grote, rode dubbeldekker bussen. Ook tijdens het uitgaan kwamen we heel veel Engelse tegen. Niet gek natuurlijk sinds Hong Kong een Engelse kolonie is geweest vroeger. Na enkele alcoholische versnaperingen en een gescheurde broek van de restaurant manager later, zijn we maar richting het appartement van Rick en Frank gegaan. Mijn eerste indruk van hun onderkomen? WOW. Wat een luxe. Frank en Rick hebben echt een super appartement en ik heb hier dus ook heerlijk kunnen slapen!

De volgende dag zijn we helaas pas om 15:00 het appartement uitgelopen om nog wat van de stad te bekijken. Ja ik weet dat je eigenlijk vroeg op moet staan om alles te bezichtigen omdat je er niet elke dag komt, maar daar had ik absoluut geen trek in. Daarentegen hadden we lekker een sauna gepakt en hebben we lekker op ons gemak ontbeten. Gelukkig hebben we wel nog iets van de stad kunnen zien. We zijn door de grote winkelstraat gelopen en hebben we zelfs nog bitterballen gehad. Echter verliep dit niet zonder problemen. Het eerste barretje (Belgisch welteverstaan) waar we bitterballen bestelde was namelijk een ramp. Wat we voorgeschoteld kregen was een schande, niet eens een bitterbal te noemen. Vijf kleine, ovale, gefrituurde, meer hamburger achtige bolletjes die nergens naar smaakte. En daar moesten we dan omgerekend een dikke 10 euro voor betalen! Ik weet niet hoe de bitterballen in België smaken, maar dit was waardeloos. We zijn dus gauw genoeg daar vertrokken. Omdat we toch verre van tevreden waren hebben we nog een restaurant opgezocht met de goede hoop dat ze daar wel de juiste bitterballen zouden serveren. Na enkele trappen op en af beklommen te hebben hadden we het restaurant toch eindelijk gevonden. De voortekenen waren goed, ze hadden Hela curry en het menu zag er vrij ‘’ver-Nederlandst’’ uit. Met goede hoop bestelde we dus onze bitterballen. Deze zouden toch wel smaken of niet dan? Gelukkig werden we deze keer niet teleurgesteld. Echte Nederlandse bitterballen, die heb ik echt al lang niet meer gehad en o wat waren ze lekker. Helaas waren de bitterballen iets te prijzig om er ons avondeten van te maken dus hebben we de Irish Pub bezocht in het centrum en een dikke vette hamburger met friet naar binnen gewerkt. Heerlijk! Na het eten zijn we met de veerboot naar de andere kant van de rivier gegaan. Frank en Rick wisten daar een mooie lounge bar te zitten waar je een prachtig uitzicht hebt over de skyline van Hong Kong. Daar was helemaal niets van gelogen. Heel indrukwekkend om vanuit daar zo’n uitzicht over de stad te hebben. Net zoals in Shanghai staan daar de grootste wolkenkrabbers en appartementencomplexen. Ook heel grappig was dat ik nog een stukje Deurne heb gezien: er stond een levensgroot billboard van GP Batteries. Ik heb er alleen geen duidelijke foto van kunnen maken, helaas. Verder wees Frank ons erop dat er elke dag om stipt 20:00 een licht show gegeven word verspreid over de hele skyline. Heel gaaf om te zien. Na de licht show hebben we ons drankje opgedronken en hebben we weer koers gezet richting het appartement waar we nog even buiten op het terras hebben gezeten. Omdat we de volgende dag op tijd weer moesten vertrekken om ons vliegtuig te halen, zijn we op tijd naar bed gegaan. Maandags op tijd uit de veren want Frank en Rick moesten gewoon naar stage toe en wij moesten nog een hele trip maken om ons vliegtuig te halen. Omdat we niet van Hong Kong airport maar van Shenzhen airport naar Shanghai vlogen, moesten we nog een dikke twee uur reizen. Achteraf niet het meest slimme plan wat we bedacht hadden, maar aangezien we pas om drie uur vlogen hadden we tijd genoeg. Gezien het feit dat Shenzhen alweer mainland China is, moesten we door de douane. Omdat we allebei geen flauw benul hadden welke kant we op moesten, hebben we een naar later bleek Australische familie aangesproken die ons wel even de weg kon wijzen. Dit, dat, zus, zo moest je doen. Wij vertelde hun dat we hun wel achterna liepen en deden wat hun deden haha. Zo gezegd zo gedaan. Nadat we zonder problemen door de douane waren gekomen en we met onze bagage een kleine honderd meter verder waren gelopen keek ik eens een keer goed naar Marijn. Er klopte iets niet. Marijn had zijn rugzak op zijn rug, ik had mijn trolly in mijn hand en Marijn… had geen trolly in zijn hand! Ik Marijn toch maar eens gevraagd waar in hemelsnaam zijn trolly was. FUCK. Was die malle hem vergeten bij de douane. Als een malle terug gesprint richting de douane, met de hoop dat die er nog zou staan. Gelukkig voor hem had de douane politie de trolly opgemerkt en in een apart kamertje gezet. Wat een knoop zeg haha. Na dit oponthoud hebben we nog een uurtje in de metro moeten zitten voordat we aankwamen op Shenzhen airport. Omdat we veelste voeg waren hebben we op ons gemak een koffietje en een pizza gepakt voordat we om 15:00 het vliegtuig terug naar Shanghai in konden. Al met al was het een geslaagd weekendje Hong Kong. Frank en Rick, heel erg bedankt voor de gastvrijheid en we zien jullie hopelijk in Mei in Shanghai!

Het moment waar ik een kleine drie maanden op heb moeten wachten was twee weken geleden toch echt aangebroken. Eindelijk zag ik mijn vriendinnetje en familie weer. Het was eerst de beurt aan Stefanie die ik op zaterdag 19 April met veel kussen en knuffels mocht verwelkomen. Ik moest daarvoor wel om half zes smorgens mijn bed uit zodat ik om zes uur in de metro zou zitten, maar dat had ik er wel voor over! Om ongeveer kwart voor acht kon ik haar in ontvangst nemen op het vliegveld. Omdat ik die dag moest voetballen, zijn we nagenoeg meteen verder gegaan richting het voetbalveld. Helaas voor Stefanie was het weer bar en boos, en heeft ze volgens mij weinig van de wedstrijd kunnen zien omdat ze druk bezig was met de paraplu voor haar gezicht te houden. Sorry for that Stefanie! Over de uitslag maak ik overigens geen woorden vuil! Na de wedstrijd zijn we met Stefanie en een paar andere teamgenoten weer lekker standaard bij Tamati gaan eten en heb ik Stefanie de overheerlijke ‘’Mushroom’’soep laten proberen. Ik denk dat ze hem ook wel lekker vond! Stefanie was overduidelijk ontzettend moe van de lange trip en we besloten dus ook maar om op tijd naar bed te gaan, zodat we fris en fruitig de volgende dag ons pap, mam en Gabi op konden gaan halen!
Zondags rond een uur of elf allebei ons bed uitgerold. Aangezien Stefanie nog half in dromenland was, heb ik maar een ontbijtje voor haar gemaakt. Zo ben ik dan ook weer. Om kwart over een de metro gepakt naar het vliegveld omdat ons pap en mam er om kwart over twee zouden landen. Waren we netjes om kwart over twee aangekomen op het vliegveld, stond er nergens op de informatie borden aangegeven waar het vliegtuig vanuit Amsterdam geland was. Wat nu? Ze zouden toch wel in Shanghai Pudong landen en niet Shanghai Hongqiao? Nee nee het was wel zeker Pudong. Toch maar weer verder gezocht. Kwam Stefanie met het idee of ze misschien niet bij terminal 1 zouden landen, omdat we nu bij terminal twee stonden. Haha weet ik veel dat er een terminal 1 was. We liepen richting terminal 1 en het was inmiddels al vijf voor drie. Ik dacht die moeten al lang met de taxi onderweg naar het hotel zijn. Komen we aan bij de gate, lopen ze op precies hetzelfde moment de gate uit! Waren we dus precies op tijd, wat een timing! Na een paar dikke kussen en knuffels werden we aangesproken door een chinees meidje. Zij nam ons mee richting de taxi die ons naar het hotel moest brengen, allemaal prima geregeld! Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we vlug ingecheckt en de spullen op de kamer gezet, om vervolgens naar mijn appartement te gaan en daar een rondleiding gegeven. Aangezien het al 18:00 was geweest en iedereen toch wel honger had zijn we naar de Japanner gegaan. De eerste ontmoeting met eetstokjes voor zowel ons pap, mam als voor Gabi! Ik snap nog steeds niet waarom ze in Nederland niet geoefend hebben haha. Ook ik had hier trouwens een grote blunder tijdens het eten. Ik wilde namelijk even een foto maken, waarbij ik mijn eetstokjes recht in mijn eten stak. Wat blijkt nu: wanneer je dit doet, geeft het aan dat je de doden/geesten aan het eren bent of aan het verwelkomen. Of zoiets. Volgens Stefanie keek de serveerster naar mij alsof ze daadwerkelijk geesten zag haha! Nadat we allemaal ons eten op hadden, zijn we nog even naar de Bund geweest om de skyline van Shanghai te bewonderen. Voor mij niks nieuws meer, maar ik zag dat de rest hun ogen uitkeken! Hier en daar nog wat foto’s gemaakt te hebben, hebben we rond een uur of negen besloten om maar terug naar het hotel/appartement te gaan. Sommige van ons zaten er toch wel doorheen na zo’n dag. Er zouden nog twee weken lang van deze dagen volgen.

Ik heb twee super weken gehad met Stefanie, pap, mam, Gabi en ook ons Nadia die op woensdag voor drie dagen in Shanghai was. Die trekt door heel China met een grote groep toeristen. De Geluksvogel. We hebben vanalles bezocht en bekeken. Yuyuan Garden, waar ze het oude China konden bewonderen. Het Financial Center van Shanghai, waar de hoogste wolkenkrabbers staan en waar we het World Financial Center bezocht hebben. Een toren waarbij je tot op een hoogte van 475 meter over heel Shanghai kunt kijken. De Jade Buddha tempel, omdat ons mam daar zo graag naartoe wou haha. Ik heb ze een rondleiding gegeven in Xintiandi, het gebied waar ik mijn stage heb en waar de duurste winkels gevestigd zijn. Ook heb ik ze daar kennis laten maken met de Chinese manier van eten. De steegjes waar je zonder kennis van zaken niet zou gaan eten, daar heb ik ze naartoe gebracht om te laten zien waar ik mijn eten vandaan haal. We zijn naar de Teppanyaki geweest met zijn allen inclusiva Marijn, waar we een hele gezellige en heerlijke avond gehad hebben. Ook Lost Heaven mocht er wezen als restaurant. Hier hebben we onze laatste avond gezamenlijk doorgebracht en genoten van de Yunnan keuken. Lost Heaven is een super lekker restaurant in een geweldige atmosfeer. Met Stefanie heb ik ook nog wat quality time gehad in de vorm van M on the bund. Dit is een exlusief restaurant gelegen aan de Bund. Vanuit dit restaurant heb je een geweldig uitzicht over de Bund en het eten is ongelofelijk lekker. Helaas kostte het wel een rib uit mijn lijf toen ik de rekening zag. Maar goed, voor wat hoort wat. Stefanie komt niet voor niks helemaal vanuit Nederland hiernaartoe. Ook hebben ze met zijn allen een wedstrijd van me kunnen bezoeken bij de Shanghai Lions. Bij de wedstrijd tegen de Shanghai Shooters, waar de weersomstandigheden bar en boos waren, zagen ze me de winnende 3-2 maken. Dit betekend dat we zicht houden op het kampioenschap. Met nog drie wedstrijden te gaan, volstaan nog drie overwinningen voor het prolongeren van onze titel! De overwinning hebben we met zijn allen gevierd, natuurlijk, bij Tamati, onze hoofdsponsor!

Ik ben vast nog dingen vergeten te vertellen die ik met ze gedaan heb, zoals dat we nog naar de Fake Market zijn geweest, de dierentuin en de grote winkelstraat East Nanjing Road. Al met al heb ik echt twee super weken met ze achter de rug en was het afscheid weer zwaar voor me. Gelukkig hoef ik ze deze keer niet zo lang te missen, over twee maandjes ben ik namelijk terug in Nederland. Tot die tijd zal ik me nog opperbest vermaken hier in Shanghai. Ik hoop namelijk nog een hoop leuke dingen te kunnen doen hier. Ik hoop nog naar de Great Wall Festival te kunnen gaan in Beijing. Een festival waar Armin van Buuren, Afrojack, Don Diablo en een hoop andere top DJ's op af komen. Ook hebben we eind juni nog een toernooi met de Shanghai Lions in Xiamen. We willen ook daar onze titel prolongeren! Ik hoop dat mijn financiele situatie alles toestaat haha!

Zo, dit was het weer voor deze keer. Jullie horen spoedig weer van me!